Afgelopen zaterdag moest ik aan dat tafereel denken toen ik als verslaggever Lyra JO 19-1 en Lyra JO 17-1 het veld op zag komen. Onze binken deden allerlei handstandjes en koprollen die ik hen nog nooit had zien doen. Ook zij waren uitgelaten na zo'n lange winter op stal.
Trainer Jeroen van JO 19-1 liet verstek gaan, maar hij had een goede reden: hij was net weer vader geworden van een dochter. Hij liet echter niets aan het toeval over en had Denver aangesteld als trainer/leider deze middag, vader Taco werd helemaal uit den Haag opgetrommeld als grensrechter en ondergetekende kon z'n opschrijfboekje weer eens opzoeken, de staf was compleet.
Veld 1 was het toneel van deze broederstrijd, het leek wel een geitenveld, alle ballen hobbelden over het gras, eigenlijk een schande, de gemeente Westland heeft hier in corona tijd alle tijd voor gehad om dit op te laten knappen, te walsen of anderszins. Een tip aan de penningmeester: ik zou een flinke huurkorting bedingen.
DJ Arie was de scheidsrechter en de wedstrijd kon beginnen, de tribune zat tjokvol, maar dan wel met voetbaltassen van andere elftallen die hier hun kleedkamer van hadden gemaakt want naar binnen mag nog niemand.
Alle jongens waren nog wat onwennig en het viel me op hoeveel spelers er een blessure bleken te hebben ondanks dat ze nauwelijks gespeeld en getraind hadden.
JO 17-1 speelde opvallend goed, je kon zien dat zij best aardig door getraind hadden tijdens de lockdown, bij de rust was het 2-2, een terechte tussenstand. Na rust nam JO 19-1 wat meer initiatief en de eindstand werd 4-2 voor de iets oudere jongens: adel verplicht.
Het was in alle opzichten een leuke eerste wedstrijd na een lange periode van helemaal geen trainingen en wedstrijden, de eerste sprintjes zijn weer getrokken en het net heeft weer even bol gestaan, er is weer hoop, hoop op een toch nog leuk en sportief einde van dit lopende seizoen.
Conclusie: alle binken zijn weer in de wei geweest en zullen niet meer op stal te houden zijn en gelijk hebben ze.
Dirk
