Je kunt trainen….en trainen

De afgelopen dagen moest ik denken aan tante Kiek, weer iemand in mijn kennissenkring die haar kind moet begraven. Tante Kiek was de moeder van Rick Talan. Ze kwam vaak op de verjaardagen van mijn broer en schoonzus, en wat was ze trots op haar zoon (zoons). Ricky speelde bij Katwijk en was een uitzonderlijk talent. In het seizoen 1977-1978 mocht ik als 18-jarige in de A1 van Katwijk (op dat moment Regionale A klasse) één seizoen met hem samen voetballen. 16-jaar was hij toen en wat was hij goed. Hij was ongelooflijk snel, had inzicht, techniek en was zeer balvaardig.  Het was echt grotendeels zijn verdienste dat we niet degradeerden dat seizoen. Trainingen gingen op het scherps van de snede; altijd willen winnen en serieus de oefeningen afwerken. Rick speelde bij AZ, werd lands kampioen en speelde heel kort bij Cercle Brugge, Vitesse en Haarlem. Hij haalde nooit het Nederlands Elftal, in tegenstelling tot zijn 11 jaar jongere broertje Jeffrey Talan (oud speler van o.a. Heerenveen). Rick had later een eigen kantoor. Rick werd ziek. Er werd een hersentumor geconstateerd. Hij herstelde daarvan, maar het kwam terug. Het hoort niet dat je als ouder een kind moet begraven. Ik denk aan tante Kiek. Rick Talan mocht maar 54 jaar worden.
En dan wordt het vanzelf weer zaterdag, gaat het leven door en zo is dat nu eenmaal. De wedstrijd tegen RCL, met Leidens Ontzet nog in hoofd, lijf en leden,  stond op het programma. Helaas kreeg de trainer opnieuw gelijk. In de bespreking had hij het over “de tweede bal”. Dat was het team na twee minuten al vergeten, want nadat er drie spelers uiterst knullig over de bal heen hadden gemaaid, stond het 0 – 1.  Opnieuw herhaalde zich het scenario van eerdere wedstrijden. Kansen creëren en missen. Vanaf minuut 20 was RCL alleen gevaarlijk in een sporadische tegenstoot. De beste kansen waren voor ons. Na de rust ging het al snel mis, een mispeer van de keeper resulteerde in een boogbal van RCL en het was 0 -2 . Daarna heeft de tegenstander misschien nog één kans gehad. Lyra probeerde het, had kansen maar benutte ze niet, tot kort voor tijd. 1-2 na afleggen van Sander naar Thom die goed binnenschoot. De resterende 10 minuten leverden niet het gewenste resultaat op. Lyra 2 doet zichzelf te kort, dat zeggen we al 4 wedstrijden, we belonen onszelf niet; ook dat klopt;  verliezen van dit team is niet de verdienste van RCL  maar het falen van Lyra. Jammer. Als ik denk aan de trainingen uit de tijd met Rick Talan. Zet ik dat willekeurig af tegen wat ik zie, van ons team, op de trainingsavonden; de wil om de oefeningen (scoren in bv een leeg doel afgelopen donderdag) met overtuiging tot een goed einde te brengen.
Komende zaterdag gaan we naar Sassenheim. Ter Leede kan rekenen op een sterk gemotiveerd Liers team, want we willen de punten mee terug nemen naar het Westland.